W widmie widzialnym wodoru (seria Balmera) występują tylko cztery prążki: fioletowy, niebieski, cyjan i czerwony. Mierząc za pomocą spektroskopu kąty występowania prążków, możemy wyznaczyć ich długości fal. Pomiary wykonamy za pomocą komputerowego laboratorium dostępnego na stronie internetowej:
http://e-doswiadczenia.mif.pg.gda.pl/e_doswiadczenia-pl  - doświadczenie 23 - Fizyka atomowa i jądrowa (całe laboratorium do pobrania)

Zjawisko paralaksy – pozorna zmiana położenia obserwowanego obiektu, wynikająca ze zmiany położenia miejsca obserwacji. W astronomii ma fundamentalne znaczenie poznawcze – bez niej nie mielibyśmy pojęcia o skali odległości we Wszechświecie. Wskutek ruchu orbitalnego Ziemi położenia gwiazd ulegają cyklicznym zmianom (tym większym, im mniejsza jest odległość gwiazdy). Dzięki znajomości paralaksy potrafimy obliczyć odległość obserwowanej gwiazdy od Ziemi.

Chcemy sprawdzić, seria rzutów pięcioma kostkami do gry jest zjawiskiem NORMALNYM z punktu widzenia statystyki. Jeśli wykres prawdopodobieństwa wyrzucenia określonej liczby oczek przypomina krzywą Gaussa, to możemy twierdzić, że seria rzutów pięcioma kostkami nie odbiega od normy. W ten sposób można sprawdzać, czy kostki nie zostały sfałszowane - jeżeli wykres będzie się znacznie różnił od rozkładu normalnego, możemy podejrzewać oszustwo. Wynik będzie tym bardziej poprawny, im większa będzie liczba pomiarów.

graw_carinaProgram komputerowy GRAWITACJA, służy do przeprowadzania eksperymentów fizycznych na komputerze. Eksperymenty te dotyczą symulowania ruchu obiektów kosmicznych w polu grawitacyjnym oraz lotów statkami kosmicznymi. Obecna wersja programu umożliwia symulowanie czterech obiektów kosmicznych i rakiety. Dlaczego tylko cztery? Ponieważ w niedługim czasie czeka nas wyprawa kolonizacyjna na Marsa, więc tylko cztery obiekty kosmiczne są dla niej istotne. Wszystkie inne sytuacje kosmiczne i manewry można z powodzeniem przedstawić z tak ubogim zestawem.

Symulacja komputerowa jest procesem, w którym stan obiektów jest na bieżąco wyliczany i aktualizowany. Aby przedstawić ruch obiektu podczas symulacji, nie opieramy się na zapisanym ciągu zdarzeń animujących obiekt, lecz korzystamy z fizycznego modelu zjawisk i równań ruchu. Skoro znamy matematyczny model oddziaływań pomiędzy takimi pojedynczymi obiektami, możemy też wyliczyć dynamikę galaktyki składającej się z miliarda gwiazd.

plik do pobrania: HARMONICZNY