Trudno dziś powiedzieć jakimi pobudkami kierowali się założyciele szkoły, że na jej patrona zostaje wybrany Tadeusz Kościuszko.

Henryk Sienkiewicz patronuje naszemu liceum od roku 1966. W historii szkoły to rok szczególny, data ważna, gdyż otwarto nowy budynek, nauka mogła się wreszcie odbywać w godziwych warunkach. Tak się złożyło, że był to rok podwójnego jubileuszu dla pisarza - 120 rocznica urodzin i 50 rocznica śmieci. Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko (1746-1817) generał, przywódca powstania narodowego. Wychowanek Szkoły Rycerskiej, kształcił się w Paryżu. W latach 1776-1783 uczestniczył w wojnie o wolność Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie zasłużył się szczególnie jako inżynier wojskowy. W 1798 roku zostaje powołany do armii polskiej w stopniu generała-majora. W wojnie 1872 r. odznaczył się pod zieleńcami, a zwłaszcza pod Dubienką.

Po przystąpieniu Stanisława Augusta do Targowicy podał się do dymisji i wyemigrował. Był w Saksonii. Wziął udział w robotach sprzysiężenia powstańczego 1793-1794 i kierował przygotowaniami wojskowymi do powstania 1794 r., na którego czele stanął jako Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej. Rozbił wojska rosyjskie pod Racławicami. Możliwość zwycięstwa widział w masowym udziale w powstaniu uwolnionych od poddaństwa chłopów. Po klęsce pod Maciejowicami uwięziony był w twierdzy Pietropawłowskiej do roku 1796. Po uwolnieniu przebywa na emigracji w Stanach Zjednoczonych, a do połowy 1798r. we Francji. Był członkiem Towarzystwa republikanów Polskich. Współdziałał w tworzeniu Legionów Polskich, ale sprzeciwiał się łączeniu sprawy polskiej z Napoleonem I, któremu nie ufał. Z podobnych względów odmówił współpracy z carem Aleksandrem I. Zmarł 15 października 1817 roku w Solurze (Szwajcaria), gdzie spędził ostatnie lata życia. Pochowany został na Wawelu. Serce Naczelnika znajduje się w kaplicy zamku Królewskiego w Warszawie.

Henryk Sienkiewicz

Henryk Sienkiewicz patronuje naszemu liceum od roku 1966. W historii szkoły to rok szczególny, data ważna, gdyż otwarto nowy budynek, nauka mogła się wreszcie odbywać w godziwych warunkach. Tak się złożyło, że był to rok podwójnego jubileuszu dla pisarza - 120 rocznica urodzin i 50 rocznica śmieci. Zaczął nam patronować ten, który w “Krzyżakach” opisujących wojnę roku 1410 nie zapomniał wspomnieć, iż wśród wielu chorągwi walczących z wrogiem nie zabrakło (...) “rodowej Gryfitów i Bobowskich”. Henryk Sienkiewicz żył w latach 1846-1916.

Urodził się w Woli Okrzejskiej, rodzinnej wsi swojej matki. Większą część życia związany był z Warszawą, w której uczył się w gimnazjum, studiował w Szkole Głównej, rozpoczynał pracę dziennikarską w “Gazecie Polskiej”. To twórca wszechstronny - felietonista, nowelista, powieściopisarz, którego pisarstwo traktowano jak “głos” w publicystycznej dyskusji na temat kwestii społecznych i politycznych. Któż nie zna Jego powieści: “Krzyżacy”, “Rodzina Połanieckich”, “Bez dogmatu”, “Wirów”. Słynnego w całym świecie cyklu historycznego: “Ogniem i mieczem”, “Potop”, “Pan Wołodyjowski”. Rok 1900- jubileusz pisarski, który zbiegł się z wydaniem “Krzyżaków” rodacy potraktowali jako święto narodowe “niosą” Mu w darze Oblęgorek.

Jako pierwszy z polskich twórców otrzymał 10 grudnia 1905 roku nagrodę Nobla za “Quo vadis”. Był bardzo skromny, ale przypomniał Polskę, której w sensie politycznym nie było. Powiedział wówczas znamienite słowa: “Głoszono ją umarłą, a oto jeden z tysięcznych dowodów, że ona żyje!... Głoszono ją podbitą, a oto nowy dowód, że umie zwyciężać!...”. Z tych słów bije radość i duma Polaka, któremu udało się publicznie przypomnieć Polskę. Był całe życie czynnym pisarzem i aktywnym działaczem, m.in. dzięki niemu odsłonięto w Warszawie pomnik A.Mickiewicza (1898) w Miłosławiu w Wielkopolsce pomnik J.Słowackiego (1899). Wystąpił publicznie w obronie polskich dzieci z Wrześni i odtąd, od roku 1901 do końca życia prowadził kampanię antypruską.

Zmarł w Szwajcarii w Vavey, gdzie działał w Komitecie Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. 26 października 1924 roku zwłoki Jego przewieziono uroczystym pociągiem do Warszawy. Trumna była: “Na polskiej ziemi witana (...) z honorami należnymi królom. (...) w katedrze św. Jana trumnę położono na historycznym katafalku króla Jana III Sobieskiego, zdobionym srebrnymi orłami. Spoczął w grobowcu w podziemiach katedry. Żywot Sienkiewicza doczesny był zaledwie cząstką jego żywota pośmiertnego”. (Józef Szczublewski)